-கவிஞர் ஸ்ரீ.பக்தவத்சலம்
என் முகங்களைப் பொறுக்குகிறேன்.
இத்தனையா?
கடைசியில்,
போட்டுடைத்த பிறகு தான்
உண்மையைக் காட்டுகிறது கண்ணாடி.
எதிர்பார்ப்புடன் காத்திருக்கிறது
விடிகாலை அறைக் கண்ணாடி.
குடும்பப் புகைப்படத்தை
ஏக்கமுடன் பார்க்கிறது
கண்ணாடி .
சுமக்கிறது புகைப்படங்கள்
சம்சாரியைப் போல.
அவ்வப்போது
இறக்கிவிடுகிறது கண்ணாடி
சந்யாசியைப் போல.
காணும் கண்ணாடி.
வேறென்ன...
சேர்ந்து வெட்குகிறது கண்ணாடி.
பார்த்துப் பார்த்துப் புலம்பியழுகிறாள்
கைவிடப்பட்ட கிழவி.
செத்துக் கிடக்கிறான்.
யாராவது பிண முகத்தைக்
கண்ணாடிக்குக் காட்டுங்களேன்.
காண்க: கவிஞர் ஸ்ரீ.பக்தவத்சலம்
No comments:
Post a Comment